Chiropraktyka
to rodzaj filozofii leczenia nieinwazyjnego opartego na terapii manualnej, wywodzącej się w obecnej formie z USA. Chiropraktyka zyskała na popularności pod koniec XIX wieku. Nazwa chiropraktyka pochodzi od dwóch greckich słów – cheiros (ręcznie) i practicos (praktyka). Zlepek tych słów, czyli dosłownie „ręcznie zrobione”, najlepiej obrazuje, czym jest chiropraktyka.
Chiropraktyka umożliwia przeprowadzenie dokładnej analizy powstałej dysfunkcji kostnej lub mięśniowej i dąży do jak najszybszego eliminowania przyczyny zaburzenia z
przyniesieniem ulgi w bólu. Upatruje ona wielu nieprawidłowości w narządzie ruchu
związanych z przeciążeniami, brakiem ergonomii podczas wykonywanej pracy, oraz
siedzącym trybem życia nie uwzględniającym aktywności fizycznej.
Na czym polega chiropraktyka?
Ten rodzaj medycyny niekonwencjonalnej oparty jest na dokładnej diagnostyce, profilaktyce oraz terapii mechanicznych zaburzeń układu ruchu poprzez odpowiednio stosowany dotyk i manipulacje kręgosłupa.
Nie są to działania tożsame z tymi, które wykonuje kręgarz. Bo choć chiropraktyka utożsamiana jest z kręglarstwem oraz osteopatią, różni się od tych metod medycyny niekonwencjonalnej sposobem postrzegania roli kręgosłupa i powiązań kostno-stawowej osi ciała z innymi obszarami organizmu.
W chiropraktyce kręgosłup rozumiany jest jako podstawa struktury organizmu. Czynniki środowiskowe (np. stres, przeciążenia fizyczne, urazy) mające wpływ na układ kostno-stawowo-mięśniowy mogą przyczyniać się do przesunięć elementów kręgosłupa. Ponieważ kręgosłup to zespół precyzyjnie ułożonych elementów kostnych i chrzęstnych, pomiędzy którymi rozmieszczone są wiązki nerwowe, każde nieprawidłowe przemieszczenie już jednego elementu tej układanki może powodować ucisk na nerwy. Konsekwencją mogą być bóle, zaburzenia czucia, niedowłady czy inne dysfunkcje – zlokalizowane nawet w dużym oddaleniu od źródła problemu.
Każde przemieszczenie prowadzi do zakłócenia przebiegu osi ciała. Ponieważ wszystkie elementy organizmu działają niczym składowe systemu naczyń połączonych, zatem powstała niewspółosiowość w określonym odcinku kręgosłupa będzie negatywnie wpływać na kolejne elementy samego kręgosłupa, powodując np. deformację i niszczenie krążków międzykręgowych, a poprzez tego typu zmiany odciśnie piętno na funkcjonowaniu narządów i układów powiązanych z kręgosłupem.
2.Diagnostyka
Chiropraktyka zakłada dokładną diagnostykę stawów, ze szczególnym zwróceniem
uwagi na wzajemne położenie kręgów w kręgosłupie szyjnym, piersiowym,
lędźwiowym i krzyżowym. Ocenia także ruchomości stawów obwodowych kończyn górnych i dolnych oraz napięcie tkanek miękkich otaczających struktury kostne.
Chiropraktyk to nie kręgarz. Dobry chiropraktyk rozpoznaje problem w oparciu o wnikliwy wywiad (rozmowa z pacjentem), obserwację pacjenta (ocena postawy ciała w staniu, siadzie i leżeniu), palpację struktur kostnych i mięśniowych, a także – w razie potrzeby – posiłkuje się diagnostyką obrazową w postaci zdjęć rentgenowskich.
3. Wskazania i przeciwwskazania
Wskazania do chiropraktyki:
– dolegliwości bólowe odcinka szyjnego;
– bóle w obrębie potylicy;
– bóle w obrębie obręczy barkowej;
– dolegliwości bólowe związane z odcinkiem piersiowym;
– zwyrodnienia kręgosłupa;
– bóle kręgosłupa;
– rwa kulszowa;
– zmiany zwyrodnieniowe w stawach obwodowych;
– zablokowanie mechaniczne stawów w obrębie kręgosłupa;
– przeciążeniowe bóle mięśniowe;
– wady postawy;
– migreny.
Przeciwwskazania do chiropraktyki:
– operacje w obrębie kręgosłupa;
– ostre stany zapalne stawów międzykręgowych lub obwodowych;
– nowotwory;
– zaawansowana osteoporoza;
– infekcje;
– złamania.
