Metoda Mulligan Concept – co to jest?

Współczesna fizjoterapia, nadążając za stale i systematycznie rozwijającą się szeroko pojętą medycyną, ulega zmianomi doskonali się. Powstają nowe techniki i metody, których celem jest podniesienie efektywności zabiegu, ograniczenie dolegliwości bólowych, przekonanie pacjenta do sposobów leczenia, szczególnie zachowawczego, wzbudzenie jego zaufania do terapeuty, itp. Koncepcja Briana Mulligana – cała jego metoda, na którą składa się bardzo duża ilość różnorodnych specjalistycznych technik – opiera się na wielu zasadach. Zrozumienie przez terapeutę całości metody i odpowiednie zastosowanie konkretnych technik u pacjenta wymaga  ukończenia specjalistycznego szkolenia rekomendowanego przez MCTA. W dobie, kiedy następuje wyraźna „zmiana pokoleń”, a co za tym idzie młodzi terapeuci /lekarze, fizjoterapeuci/ szukają bardziej efektywnych sposobów  oddziaływania na pacjenta, bezpieczeństwo zabiegu jest podstawowym kryterium w świetle odpowiedzialności prawnej. METODA  Briana Mulligana z Nowej Zelandii jest specjalistyczną metodą diagnostyczno – terapeutyczną ciągle rozwijającą się wraz z postępem medycyny i rozwojem badań naukowych /istnieje specjalny fundusz na rozwój badań naukowych w tej dziedzinie/. Brian Mulligan opracował, a następnie opublikował zasady stosowania takich technik jak „NAG”, „SNAG”, „odwrotne NAG”oraz mobilizacje połączone ruchem /tzw. techniki „MWM”/ i wiele innych. Są to techniki działające bezpośrednio na stawy, a pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy. Metoda ta, jako oryginalna sama w sobie, ma niektóre wspólne elementy z technikami wg Kaltenborna, Maitlanda oraz Positional Release Techniques. Brian Mulligan jest nowozelandzkim fizjoterapeutą, który w latach 90-tych przedstawił nową koncepcję diagnostyczno-terapeutyczną mobilizacji stawowej połączonej z ruchem. Nowatorskie podejście jego konceptu polega m.in. na połączeniu ruchu biernego wykonywanego przez terapeutę i ruchu czynnego wykonywanego przez pacjenta. Mulligan uważa m.in, że zmiany w obrębie segmentu ruchowego (w tym stawów międzywyrostkowych) mogą powodować ograniczenia ruchu
i ból w czasie jego wykonywania. Zaburzenia w mechanice poszczególnych elementów segmentu ruchowego mogą wpływać na siebie wzajemnie, ale ich analiza powinna odbywać się wieloaspektowo w odniesieniu do całego narządu ruchu, a także innych układów .

Koncepcja Mulligana zakłada:

• całkowitą bezbolesność podczas stosowania technik mobilizacyjnych,
• funkcjonalne obciążenie powierzchni stawowych siłą grawitacji;
• łączenie ruchu biernego, mobilizacyjnego w płaszczyźnie powierzchni stawowych
  z czynnym ruchem kątowym w tym samym stawie;
• stosowanie docisku na końcu zakresu bezbolesnego ruchu;
• wykonanie odpowiedniej liczby powtórzeń wyżej wymienionej procedury terapeutycznej;
• polecenie „zadania domowego” dla pacjenta, polegającego na wykonywaniu indywidualnie dobranych specjalistycznych ćwiczeń.

Praktyczne zastosowanie metody Briana Mulligana daje terapeutom manualnym/fizjoterapeutom wiedzę i nowe narzędzia do pracy z pacjentami z dysfunkcjami w obrębie stawów kręgosłupa, stawów obwodowych i z chorobą krążka międzykręgowego, dolegliwościami  i zawrotami głowy, chronicznymi stanami bólowymi narządu ruchu i innymi…..

Techniki terapeutyczne połączone z ruchem dają możliwość stosowania ich u pacjentów przebywających na oddziałach szpitalnych jak i leczonych w trybie ambulatoryjnym. Wyposażają pacjenta w niezbędne informacje dotyczące postępowania w okresie zaostrzenia choroby, wykonywania czynności dnia codziennego w sposób nieprowokujący wystąpienie objawów. Przygotowują do profilaktyki nawrotów choroby oraz przejęcia przez pacjenta części odpowiedzialności za proces leczenia.

Atutem koncepcji Mulligana jest bezbolesność wykonywania terapii, co zapewnia komfort
i bezpieczeństwo zarówno pacjenta jak i terapeuty oraz stosowanie pozycji obciążenia ciężarem ciała bez uzyskiwania chwilowego odciążenia, które zwykle łagodzi objawy i występuje w innych metodach manualnych. Pacjent nie jest biernie poddawany terapii, lecz aktywnie w niej uczestniczy.

W porównaniu do konwencjonalnych technik terapeutycznych mobilizacje połączone z ruchem /techniki MWM, NAG i SNAG i wiele innych/ są oryginalne i jedyne w swoim rodzaju dlatego, że są połączeniem technik ślizgowych z przedłużoną fazą docisku pod koniec zakresu ruchu, podczas gdy pacjent wykonuje ruch w kierunku bolesnego sektora. /Mulligan 1999/.

Specjalistyczna literatura światowa opisuje szereg prowadzonych badań i programów terapeutycznych wg. koncepcji B. Mulligana.  Dotyczy to pacjentów z problemami zarówno w stawach obwodowych, jak i stawach kręgosłupa.

TECHNIKI

1. Metoda Mulligana zawiera ponad 150 różnorodnych technik. Ich nazwy określają lokalizację oraz sposób wykonania.
   Techniki stosowane na kręgosłupie szyjnym:
   NAGS – naturalne ślizgi oscylacyjne
   SNAG – mobilizacje z ruchem w odcinku szyjnym kręgosłupa
   SMWAM – mobilizacje stawów szyi z ruchem ramienia.
   
   Przykładowe zasady stosowania technik NAG
   i odwróconych NAG:
   Zasady stosowania NAG:
   • techniki NAG stosowane na poziomie C2-C7,
   • techniki odwrócone NAG – na poziomie C6-Th2/3,
   • wykonywane w pozycji funkcjonalnej/siedzącej,
   • ruch oscylacyjny od połowy do końca zakresu ruchu,
   • stosowanie zasady płaszczyzny leczenia,
   • częstotliwość 2x/1 sek,
   • możliwość stosowania centralnie i bocznie

   

2. Techniki stosowane na kręgosłupie lędźwiowym:
   SNAG’s – mobilizacje z ruchem tułowia
   MWLMS – mobilizacje kręgosłupa z ruchem kończyny dolnej.
   Sposób wykonania nie różni się od zasad stosowanych na kręgosłupie szyjnym, dodatkowo, w trakcie pierwszej wizyty obowiązuje zasada trzech powtórzeń mobilizacji, aby zapobiec nadmiernemu podrażnieniu korzeni nerwowych.

   W czasie terapii  zaangażowany zostaje układ nerwowy oraz mechanizm torowania bezbolesnego ruchu. Bierna, bezbolesna mobilizacja stawu określonego segmentu pozwala pacjentowi na ruch, w kierunku ograniczenia lub bólu.

   Zwiększenie bólu świadczy o nieprawidłowym kierunku mobilizacji lub aplikacji na niewłaściwym poziomie kręgosłupa. Zasadą stosowania technik na kręgosłupie lędźwiowym jest rozpoczęcie terapii w pozycji, w jakiej występuje ból. Dla utrzymania uzyskanych efektów procedury Mulligan poleca plastrowanie stabilizacyjne, które pozwala utrwalić skorygowaną pozycję ciała i zabezpiecza pacjenta przed wykonywaniem niewłaściwego ruchu a także ćwiczenia domowe.

W gabinecie BIO-REH terapeuta po przeprowadzeniu wywiadu i badania fizjoterapeutycznego dobierze odpowiednią, indywidualną terapię, wykorzystując wskazane techniki  oraz zaleci ćwiczenia do domu.